Spoglądaliśmy na niego wiele razy. Niejednokrotnie ukazywał się nam gdzieś na horyzoncie. Widoczny w oddali na wielu naszych zdjęciach z podróży. Imponujący Fair Head nareszcie przez nas zdobyty! Fair Head to najwyższa klifowa część Irlandii Północnej, wznosząca się 600 stóp nad poziomem morza.

Według jednej z historii Fair Head otrzymała swoją nazwę od opowieści o pięknej dziewczynie o jasnej głowie, która kiedyś mieszkała w zamku na wyspie Rathlin. Miała wielu zalotników, co pewnego razu doprowadziło do walki między nimi. Jeden był śmiertelnie ranny, a gdy leżał umierający, szepnął swojemu słudze, by zatańczył z dziewczyną na klifach pod zamkiem. Wierny sługa był posłuszny i tańczył bliżej i bliżej krawędzi urwiska, aż oboje upadli i umarli. Miejsce, gdzie ciało dziewczyny zostało zmyte, było odtąd znane jako „Fairhead”.
Popularność tego miejsca została dodatkowo zwiększona w 2017 roku, kiedy HBO wykorzystała ją jako miejsce filmowania w sezonu 7 Game of Thrones. Oszałamiające nadmorskie klify hrabstwa Antrim zostały sfilmowane jako część wyspy „Dragonstone”, gdzie postaci Jon Snow i Tyrion Lannister w końcu spotkali się z „Królową smoków” Daenerys Targaryen.

Dotarcie do tego miejsca nie jest łatwe. Jak to w Irlandii – drogi są wąskie, kręte, a GPS nie zawsze ma rację i też gubi orientację! Znaczna część gruntów Fair Head znajduje się w rękach prywatnych, podczas gdy National Trust jest właścicielem i zarządza Murlough Bay i okolicznymi terenami. Parking więc jest na terenie prywatnym. Znajduje się tam tak zwana skrzynka uczciwości, do której wrzuca się 5 funtów i wtedy można wyruszyć na podbój Fair Head.

Początkowo droga prowadzi przez ścieżki prywatnych pastwisk, na których owce rozkoszują się soczystą, zieloną trawą. Szczerze, to im zazdroszczę możliwości ciągłego podziwiania takich widoków! Po chwili ukazuje nam się niesamowity widok na Ocean Atlantycki, skąpany w gorących promieniach słońca. Widok z tego miejsca był tak wspaniały, że postanowiliśmy się tu zatrzymać na dłuższą chwilę i pozwolić sobie na delektowanie się tym niesamowitym widokiem i niezwykle świeżym powietrzem.

Nie mieliśmy ochoty opuszczać tego pięknego miejsca, chcieliśmy tu zostać na dłużej, na zawsze! Jednak głodni wrażeń ruszyliśmy dalej ku przygodzie.

Co jakiś czas na drodze stawały nam niewielkie przeszkody, czyli ogrodzenia dzielące od siebie pastwiska. Po drodze było ich całkiem sporo. Podczas całej wędrówki towarzyszyły nam owce, które chyba przyzwyczajone są do obecności człowieka.

Dotarliśmy do niezwykłego miejsca, gdzie w zieleń pięknie wkomponowane zostały małe jeziora. Trzeba przyznać, że natura miała fantazję, tworząc tak spektakularny i niezwykle rzadki widok w postaci jezior wzniesionych na wysokości 600 stóp nad poziomem morza. Na środku jeziora, Lough na Cranagh, można zobaczyć sztuczną wyspę lub crannóg z epoki żelaza. Jeziora te obficie zaopatrzone są w pstrągi, które w letnich miesiącach można łowić.

Na zdjęciu poniżej dobrze widoczne jest to szaleństwo natury. Stoję 600 stóp nad poziomem morza. Obok mnie małe źródełko, a za mną aż po horyzont rozciąga się widok na Ocean Atlantycki.

Kolejne miejsce, gdzie zatrzymaliśmy się na dłużej, by podziwiać to, co matka natura stworzyła. Tu odważyliśmy się podejść bliżej, by móc delektować się niezwykłym widokiem. Czas jakby stanął w miejscu…Przyznam, że kiedy podchodziłam bliżej krawędzi urwiska, nogi trochę mi się trzęsły, ale widok był bajeczny!

Nagle droga zamieniła się w ogromne wrzosowiska, pełne gęstych krzewów. Szło się znacznie ciężej, gdyż ścieżki były dość wąskie, a krzewy raniły nogi. Zmęczenie, upał i słońce nie ułatwiało tej wędrówki.

Fair Head jest rajem dla ludzi, szukających adrenaliny i mocnych wrażeń. W okresie letnim można tu spotkać całkiem sporo alpinistów, wspinających się po ogromnych i stromych skałach Fair Head’u.

W pewnym momencie ukazał nam się Murlough Bay, który mieliśmy okazję zwiedzać w ubiegłym roku. Jeśli odwiedzicie ten wpis, już na pierwszym zdjęciu zobaczycie towarzyszący nam w oddali Fair Head, na którym teraz stoimy. Widok Murlough Bay oznaczał,  że kres naszej wędrówki dobiegał końca. Byliśmy niesamowicie zmęczeni kilkugodzinną wędrówką w upale, ale jak się okazało, zostało nam jeszcze około 40 minut, aby dotrzeć do parkingu.

Ponad 7 godzin pieszej wędrówki. Ponad 2 tysiące zdjęć. Setki niesamowitych widoków, które zostają głęboko w sercu. Na zawsze. Ale było warto. Miejsce fantastyczne pod każdym względem. Ten spokój, ta cisza… Jak zawsze powtarzam, zdjęcia to profanacja widoku żywej natury. To trzeba zobaczyć na własne oczy!